Rwanda, my home

Rwanda_26_10_2013_002

Afgelopen 2 week wel druk bezig geweest met de (voorbereidingen) van de TRC, maar verder niet heel veel spannends meegemaakt. Maar het is hoog tijd dat ik toch eens een uitgebreider stuk schrijf over het land waar ik komende 2 jaar verblijf.

Het landschap
Toen ik 7 weken geleden aankwam in Rwanda was het donker. Er was dus niet veel van de omgeving te zien, maar de volgende morgen was duidelijk te zien waarom dit land de bijnaam ‘land of the 1000 hills’ heeft. Welke kant we ook opkeken…bergen. Ook de plek waar ik woon is omgeven met bergtoppen. Elke keer als ik naar buiten ga en om mij heen kijk kan ik enorm genieten van het prachtige landschap. Er zijn ook tal van prachtige bloemen en planten te zien en in mijn tuin staan de bananenbomen.

Rwanda_26_10_2013_016

Wie wel eens naar bergachtige gebieden in Europa geweest is weet dat bergen ook kronkelwegen met zich meebrengen. Ik ben nog geen rechte weg tegengekomen, buiten Kigali. Het land is niet veel groter dan Nederland, maar door de bergen, en de kronkelwegen, is de reistijd een stuk langer. Maar tijdens zo’n reis is ook de omgeving prachtig. Uitzicht over de vulkanen en velden waar de groenten verbouwd worden. Rwanda ligt midden in Afrika, ingeklemd tussen Burundi, Tanzania, Oeganda en Congo. Ik hoop ook zeker nog wat van Tanzania en Oeganda te zien als de tijd het toelaat.

 

Mensen
De Rwandese bevolking is zeer behulpzaam en vriendelijk. Daarnaast ook zeer nieuwsgierig. Nu maakt iemand die er anders uitziet al snel nieuwsgierig en zeker een Muzungu (Witte vrouw/man). Wanneer ik onderweg ben, in de bus of hier in het dorp, is er aanspraak genoeg. De gesprekken zijn zeer uiteenlopend, maar een aantal vragen worden vaak in de eerste vijf minuten al gesteld: ‘Waar kom je vandaan?’, ‘Ben je getrouwd, heb je een vriend of single?’ en ’Heb je kinderen?’ . Telefoonnummers zijn hier ook gewild, want ze willen allemaal graag met je in contact komen en meer weten over je land. Maar ik heb ook hele interessante gesprekken gehad, met mensen die echt proberen het land te helpen en hun kansen te vergroten. Die studeren of een eigen bedrijf hebben of proberen op te zetten.

In het dorp word ik soms verward met een van de voorgaande volunteers of een van de andere blanke meiden die hier nu wonen. Begrijpelijk, want ook voor mij lijkt de mensen behoorlijk op elkaar en weet ik soms echt niet of ik iemand al een keer ontmoet heb. Maar dat komt wel, heb nog genoeg tijd.

Rwanda_26_10_2013_015

Vervoer 
Wanneer iemand hier een auto heeft is dat heel bijzonder. Dan moet iemand een goede baan hebben of deze van zijn werk, bijvoorbeeld district, hebben. De meeste mensen lopen nog steeds naar de meeste plekken en kinderen lopen hier dan ook behoorlijk vlot. Wanneer er grotere afstanden afgelegd moeten worden, en dan afhankelijk van het inkomen, gebruikt men de mototaxi, fietstaxi of bus. Als je de prijzen omrekent naar Nederlandse maatstaven, dan zou in Nederland iedereen massaal van het OV gebruik gaan maken. Voor een enkele reis van mijn woonplek naar de hoofdstad Kigali kost mij 3000 rwf (€ 3,25) en dan ben ik ongeveer 3 à 4 uur onderweg. De vervoersmiddelen die ik dan heb gebruikt, zijn de motor en 2 of 3 bussen. Afhankelijk of ik (onverwachts) moet overstappen. Wanneer je instap is het hier zeer gebruikelijk dat je elkaar groet. Door mijn tas(sen) en motorhelm had ik ook altijd wel een gesprek. Nu heb ik bij de ‘bushalte’ een winkel gevonden waar ik mijn helm mag achterlaten als ik deze voor het vervolg van mijn reis niet nodig heb, scheelt een hoop geklungel. En waar mogelijk ga ik zeker niet de helm van de motortaxi gebruiken. De bussen zijn niet het formaat Connexxion zoals wij die kennen. Deze zijn meer formaat minibus, waar normaal gesproken 10 of 11 personen in zouden kunnen en dan goed kunnen zitten. Hier worden het liefst 4 of misschien wel 5 mensen op een bank/rij gepropt. Een bus heeft gemiddeld 3 rijen…. Hoe meer erin, hoe meer verdiend… De hoofdwegen zijn wel zeer goed. Het is duidelijk dat nog niet heel lang geleden en een goed wegennet is aangelegd. Hierdoor is het over het algemeen goed reizen. Alleen noemde ik al eerder dat het landschap hier bergachtig is. Dit betekent veel bochten. Het advies is dan ook waar mogelijk zo ver mogelijk voorin te zitten en het liefst bij het raam. Om verschillende redenen; wanneer je snel wagenziek bent ben je verzekerd van frisse lucht (helpt absoluut), je kan fatsoenlijk naar buiten en eventueel ‘meekijken’ en – voor mij de belangrijkste reden- je ziet het niet als een van je medepassagiers over z’n nek gaat. Want kijk niet verbaast als er bus aankomt rijden met een spoor aan de zijkant van de bus…iemand die bij het raam zat…

Rwanda_26_10_2013_004

Ik moet zeggen dat ik er voorlopig nog heel genadig vanaf ben gekomen en ook zelf nog niet wagenziek ben geweest. Blijkbaar kan je er overheen groeien of er aan wennen.

Er is nog veel meer over het land te vertellen, maar dat komt in de loop van de tijd wel.

3-op-reis heeft een mooie reportage over Rwanda gemaakt. Het geeft een mooie, korte, indruk van het land.

3 op Reis in Rwanda – deel 1

3 op Reis in Rwanda – deel 2

3 op Reis in Rwanda – deel 3

Liefs, Petra

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *