Drie gezusters in Rwanda – Cornelleke

DSC00764Begin juni hebben mijn zussen mij bezocht in Rwanda. Ik heb hen gevraagd hier een verhaal over te schrijven, over hun belevingen. Dit eerste verhaal is van Cornelleke, mijn oudste zus.

Onze reis naar Rwanda

Petra heeft gevraagd een stukje voor haar blog te schrijven over hoe wij de reis beleeft hebben.
Het uitgangspunt voor het antwoord op deze vraag is een vraag die een student bij Petra op het TTC stelde.
We waren dinsdag en woensdag bij Petra in haar woonplaats en konden ook een kijkje nemen in de klas. De studenten waren heel nieuwsgierig wie wij waren. Nog twee blanke mensen in de klas. De meeste vragen die gesteld werden waren, ben je getrouwd, heb je kinderen?
Maar er was 1 student die vroeg; “Wat ga je over ons vertellen als je weer terug bent in Nederland.”
We zijn al weer een paar dagen terug en er is al heel vaak gevraagd: “Hoe was het in Rwanda?”
Het was supergaaf. Om te zien waar en hoe Petra leeft. In een land wat in onze ogen nog ver achter loopt in de ontwikkeling. Maar ook een land waar je als blanke (muzungu) wel welkom bent. Bij Petra in het dorp werden we regelmatig aan gesproken en wanneer je verteld dat je de zus van Petra bent, ben je helemaal welkom.
Het is ook een mooi groen land, met zijn vele bergen. Maar ook een land met vele bergpassen. Dat hebben we gemerkt wanneer we met de bus reisden. Soms uren door de bergen slingerend naar onze volgende bestemming.
We hebben veel gezien. De hoofdstad Kigali. Waar je superdeluxe expat wijken hebt. maar ook wijken waar allemaal hutjes bij elkaar staan en de arme bevolking woont.
We hadden bij Petra aangegeven dat we ook wat van het land wilde zien. Dat hebben we geweten. De hele westkust zijn we langs geweest. Van luxe kamperen in de lodge, mee op een boot naar Kibuye, waar we in een hotel mochten slapen. Om vervolgens 7 uur te reizen naar een superdeluxe hotel. Dit om de volgende dag heeeeel vroeg naar de chimpansees te gaan. Wat gaaf om zo door het regenwoud te lopen op zoek naar Chimpansees.
De tijd is voorbij gevlogen. We hebben mooie dingen gezien, gelachen, gehuild en ik had het niet willen missen. Hoe gaaf is het om het land en de plek te zien waar Petra haar leven zich op dit moment afspeelt. Dit is een reis (geen vakantie ;-)) om nooit te vergeten. Petra bedankt dat je onze gids wilde zijn door dit mooie land met mooie mensen. Oké we blijven de “muzungu” de blanke, maar we begrijpen heel goed dat jij je hier thuis voelt. En op het TTC hebben we mogen zien dat ze heel blij met je zijn. En voor zo ver mogelijk ben je een van hen.

Groetjes, Cornelleke

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *