Vorige jaar rond deze tijd stapte ik, samen met collega en vriendin Terry in het vliegtuig, op weg naar een heel nieuw avontuur. Naar Rwanda, een land met een geschiedenis en een uitdaging. De tijd is voorbij gevlogen. Er is veel gebeurd en ik heb veel meegemaakt. Afgelopen weekend had ik het met haar er ook over dat we zoveel mooie ervaringen hebben opgedaan en zoveel nieuwe mensen hebben leren kennen.
Eerder schreef ik al over wat ik allemaal meegemaakt had en heb geprobeerd jullie daar ook zoveel mogelijk van op de hoogte houden. Het is wel lastig om regelmatig een blog te schrijven. Had gehoopt het beter bij te houden, maar je ben hier toch nog steeds afhankelijk van een goede internetverbinding en stroom. En daarnaast ben ik ‘s avonds soms ook te moe om nog te willen schrijven.
In de voorbereiding en de gesprekken met vrienden voordat ik vertrok werd toch wel vaak aangegeven dat een dergelijke ervaring je veranderd. Ik ben nog niet helemaal achter hoe het mij veranderd heeft, maar dat moet ik maar eens navragen bij mijn vrienden als ik ze weer zie. Wat ik wel weet dat je bewuster van jezelf wordt. Je wordt regelmatig met jezelf geconfronteerd. Zeker op de momenten dat je alleen bent en niet helemaal lekker in je vel zit. Er was voor mij al een stevige ontwikkeling op persoonlijk vak geweest voordat ik vertrok. Nu voelt het eerder als bewustwording. Ik heb eigenschappen van mijzelf leren kennen waar ik niet van wist dat ik ze bezat….ja, ik kan heel boos worden als het moet en ik ben ongeduldiger dan ik dacht….
Je denkt ook na over de toekomst. Wat vind ik nu belangrijk? Waar word ik gelukkig van? Waar voel ik mij thuis? Hoe wil ik mijn leven vormgeven. Wie past daarbij? Afgelopen week gaf ik een vriend als antwoord dat als het mogelijk was, ik graag meer van dit soort projecten doe en rondreis over de wereld. De kans dat ik weer aan de slag ga in Nederland acht ik op dit moment klein, want de combinatie van werken en iets van de wereld zien wil ik zeker proberen te combineren. Maar ja…wat zal de toekomst brengen 😀
Het werk is ook nog steeds leuk. De gesprekken met de studenten, zien dat ze ook echt de leerlinggerichte methoden toepassen in hun stagelessen en stapje voor stapje het resource center meer vorm gaat krijgen. Dit gaat niet zo snel als ik gedacht had en dat voelt soms wel lastig. Ben ik nu wel goed bezig, doe ik voldoende…vragen die dan wel eens door je hoofd gaan. Naast het werk in de TTC, heb ik ondertussen ook een aantal andere projecten/ commissies waar ik een bijdrage in lever. Op dit moment druk bezig met het bewerken van de herziende versie van de toolkit (de lessen) die wij gebruiken, in de gebruikers werkgroep van het online M&E (monitoring and evaluation) systeem om dit verder te helpen ontwikkelen en benoemd tot secretaris van de Volunteers Commissie. Je leest het goed, ik verveel mij zeker niet.
Er is nog genoeg te doen in de TTC en ben ook blij dat ik nog een jaar hier ben om hier verder mee aan de slag te kunnen gaan. Ben heel benieuwd wat het volgende jaar mij gaat brengen, maar vast veel liefde, plezier en geluk. 😀
Liefs, Petra
